De leertheorie van Vygotski en de taxonomie van Romiszowski
Om adequate leerprocessen te ontwikkelen voor het reconditioneren van natuurlijk bewegingsgedrag is de leertaxonomie van Romiszowski tegen de achtergrond van de ontwikkelingspsychologie van Piaget, de ontdekkingen van Harris en Ramachandran en de leertheorie van Vygotski gebruikt.
De toepassing van de theorie van Vygotski houdt in, dat in het leerproces zoveel mogelijk grote bewegingsketens worden aangeleerd voordat de details worden ingevuld. Dat is meteen gekoppeld aan de systeemtheorie door het leerproces te laten verlopen van centraal naar perifeer.
Om daarbij de juiste instructiemethoden en de bijbehorende middelen te kunnen kiezen, is de taxonomie van Romiszowski gebruikt. De taxonomie leidt tot een onderscheid in cognitieve, sensomotorische, interactieve en reactieve vaardigheden met elk hun geëigende leerprocessen en instructietechnieken. Ontwikkeling van natuurlijk bewegingsgedrag bij kinderen is puur een sensomotorisch leerproces.
Reconditionering van natuurlijk bewegingsgedrag bij volwassenen vereist alle vaardigheden, te weten:
- Cognitieve
Je eigen pijn begrijpen en verklaren uit je bewegingsgedrag - Sensomotorische
Je bewegingsgedrag bijsturen - Interactieve
Je omgeving vrij van bewegingsdwang inrichten en op de werkplek beargumenteerd voorwaarden bedingen - Reactieve
Alle hiervoor genoemde vaardigheden combineren in het reageren op dagelijkse situaties
Met het falsificatiecriterium van Popper worden hypotheses nog steeds verder aangescherpt en met de kwaliteitscirkels van Deming wordt voortdurend geëvalueerd op methodiek en resultaten.
